یکی از رایج ترین دردهایی است که اغلب افراد تجربه آن را در طول عمر خود داشته اند. هر فرد در زندگی روزمره خود حداقل یکبار دردهای کمر، دردهای زانو، درد عصب سیاتیک در پاها و … را حتماً تجربه کرده است. برخی از این دردها ساده، سطحی و زود گذر هستند که بیمار با مقداری استراحت، و تغییری کوچک در سبک زندگی روزمره خود یا اجتناب از فعالیت خاصی که عامل اینگونه دردها بود، رهایی می‌یابد. اما همیشه به همین سادگی نیست و برخی از دردها رفته رفته شدیدتر شده و مزمن می‌شوند تا جاییکه در زندگی فرد اختلال ایجاد کرده و بیمار از تحمل درد رنج می‌برد و در مواردی حتی دامنه توانایی های فردی و فعالیت‌های فیزیکی وی محدود شده و حتی از انجام امور شخصی باز می‌ماند. در این حالت است که اغلب افراد تصمیم می‌گیرند تا اقدامی جهت درمان درد انجام دهند و به پزشک یا پزشکان متخصص مراجعه می‌کنند.
بیماری‌های اسکلتی – عضلانی مثل فتق دیسک کمر، گرفتگی یا اسپاسم عضلات کمر، درد دنبالچه، درد عصب سیاتیک در ران و پا، گزگز و مورمور شدن دست و پا، زانودرهای ناشی از آرتروز یا آسیب به مینیسک و رباط زانو و … از از شایعترین بیماری‌هایی هستند که امروزه حتی در سنین پایین یا در افرادی که مشاغل سنگینی هم ندارند با فراوانی قابل ملاحظه‌ای دیده میشود. در اکثر مواقع، افراد با یک دوره درمان ساده بهبود می‌یابند ولی در افرادی که علایم آنها پس از دوره درمان‌های ساده و مقدماتی بهبودی حاصل نمی‌شود دو رویکرد درمانی متفاوت برای درمان وجود دارد.
امروزه متخصصین مختلف برای درمان دردهای ستون فقرات کمری و گردنی، زانو، دست و پا و مفاصل، رویکردهای متفاوتی دارند.
پزشک معمولاً پس از معاینه بالینی بیمار و مشاهده نتایج آزمایشات، عکس رادیوگرافی، اسکن یا آم آر آی فرد مبتلا به درد، روشهای مد نظر خود را تجویز کرده و در مقاطع زمانی معینی نتایج بدست آمده و روند بهبود بیمار را ارزیابی می‌کند و گاهاً رویکرد و فرآیند درمان را تعدیل و یا تغییر می‌دهد.
در دیدگاه قدیمی، بیماران یا با درمان‌های ساده بهبود می‌یافتند یا درغیر اینصورت کاندید عمل جراحی باز قرار میگرفتند. اما امروزه در رویکرد اغلب متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی از جمله پزشکان مرکز جامع توانبخشی امید، درمان پلکانی برای بیماران تجویز میشود.
در دیدگاه پلکانی، درمان با روشهای ساده و بدون تهاجمی مانند استراحت، دارو درمانی، ورزش درمانی و آب درمانی (پله اول)، سپس و یا همزمان با فیزیوتراپی (پله دوم) شروع میشود و در صورت عدم بهبودی برای بیمار پله دیگری از درمان که مرحله تزریقات تخصصی، عمل‌های بسته یا مداخله‌ای (پله سوم) برای درمان هستند که کم تهاجمی و هزینه و ریسک کمی دارند استفاده می‌گردد. در کمتر از 20% موارد که بیمار تا این مرحله هم درمان نشود، آخرین تجویز پزشک چاره‌ای نیست جز عمل جراحی باز (پله چهارم).
فیزیوتراپی به عنوان دومین پله از رویکرد درمان پلکانی، یکی از رایج‌ترین و پرطرفدارترین توصیه‌های تجویز شده توسط پزشکان متخصص به بیماران خود است. زیرا تکنیک‌های جدید در فیزیوتراپی به قدری پیشرفته و موثر شده است که حتی استفاده همزمان با مراحل قبلی یعنی استراحت، دارو درمانی، آبدرمانی و ورزش درمانی نیز سرعت تسکین و درمان بیمار را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌دهد. اگر چه اغلب مردم فیزیوتراپی را تنها استفاده از الکتروتراپی (جریان درمانی) می‌دانند، اما امروزه تکنیک‌های مکمل دیگری مثل لیزر درمانی، تکار تراپی، شاک‌ویو تراپی، مگنت تراپی و بیوفیدبک نیز در کلینیک‌های مدرن و پیشرفته فیزیوتراپی وجود دارد که همگی در کنار هم، اثر فزآینده‌ای بر کسب نتایج مثبت در فرآیند درمان پلکانی دارد.
درمان اینترونشنال مانند تزریق ترانسفورمینال، تزریق در فاست، لیزر نوکلیوتومی، تزریقات استروئیدی، تزریق اوزون (اُزن تراپی)، تزریق پی‌آر‌پی و رادیوفرکوئنسی که در پله سوم از درمان پلکانی است، نیازی به بستری به بیهوش کردن بیمار نیست و پوست و بافت بدن بیمار به هیچ وجه برش نمیخورد و بخیه‌ای هم زده نمی‌شود، بیمار پس از عمل بسته و چند روز استراحت نسبی، فعالیت‌های روزمره خود را از سر می‌گیرد.
طبق آمار بدست آمده، بالغ بر 80 % از بیماران با طی کردن سه مرحله که بالاتر توضیح داده شده، بهبودی کامل داشته‌اند و از میزان دردهای آنها به طور قابل ملاحظه‌ای کاسته شده است. و با احتیاط و تغییر سبک زندگی نیز از بروز آسیب و عوارض جانبی نیز جلوگیری کرده‌اند.
اما درصورتیکه بیمار با انجام درمان‌های ساده و بدون تهاجم و حتی با اعمال جراحی بسته و کم تهاجم بهبود نیابد، آنگاه پزشک متخصص، وی را کاندید عمل جراحی باز آخرین پله از فرآیند درمان پلکانی می‌کند تا هم بیمار از تحمل درد رهایی یابد و هم از بروز آسیب‌های احتمالی به سایر اندام‌ها و افزایش احتمالی ناتوانایی‌های فیزیکی جلوگیری کند.
البته معمولاً بیماران پس از اعمال جراحی باز کماکان برای تسریع در روند درمان و کاهش یا از بین بردن عوارض جانبی باقیمانده از آسیب‌های وارده به بدن به مراحل قبلی یعنی استراحت، دارو درمانی و ورزش درمانی و حتی فیزیوتراپی نیاز خواهند داشت.