سندروم تونل کارپال
روشهای درمان بدون جراحی:
- استفاده از آتل (مچ‌بند طبی)
- فیزیوتراپی و ورزش
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
- تزریق کورتیکواستروئیدها
روشهای درمان بدون جراحی:
سندروم تونل کارپال CTS، یکی از شایع‌ترین اختلالات مچ دست است که به دلیل فشردگی عصب مدیان در تونل کارپال ایجاد می‌شود. این عارضه با علائمی مانند درد مچ دست، گزگز، بی‌حسی و ضعف انگشتان همراه است. اما چه عواملی باعث بروز این مشکل می‌شوند و آیا راه‌هایی برای درمان و پیشگیری از آن وجود دارد؟
سندروم تونل کارپال یک مشکل رایج است که در آن عصب مدیان در مچ دست تحت‌فشار قرار می‌گیرد. این عصب وظیفه انتقال حس و حرکت به بخش اعظم دست را بر عهده دارد. زمانی که این عصب ملتهب یا فشرده شود، علائمی مانند درد، بی‌حسی، گزگز و ضعف در دست و مچ ایجاد می‌شود.
تونل کارپال فضایی باریک در مچ دست است که از استخوان‌ها و رباط‌ها تشکیل شده است. عصب مدیان و تاندون‌های خم‌کننده انگشتان از این تونل عبور می‌کنند. هر عاملی که باعث باریک شدن این تونل یا تورم تاندون‌ها شود، می‌تواند به عصب فشار می‌آورد و سندروم CTS را ایجاد کند. تنگی کانال کارپال در مچ دست و عوارض ناشی از آن که در انگشتان دست رخ می‌دهد را می‌توان با تنگی گانال نخاعی در ستون فقرات و عوارض ناشی از آن که در پاها بوجود می‌آید، مشابه هم دانست. چون در هر دو، رشته‌های عصبی به‌واسطه عدم فضای کافی جهت عبور، تحت‌فشار قرار می‌گیرند و علایم درد و گزگز در اندام‌های مربوطه پدیدار می‌شوند.
علائم شایع سندروم CTS عبارت‌اند از:
سندروم CTS معمولا به‌آرامی شروع می‌شود و باگذشت زمان بدتر می‌شود. در ابتدا ممکن است علائم خفیف باشند و فقط در شب یا پس از فعالیت‌های تکراری دست‌ها احساس شوند.
عوامل مختلفی می‌توانند باعث بروز سندروم CTS شوند، از جمله:
اگرچه سندروم تونل کارپال به مچ دست مربوط است، برخی مشکلات مشابه در ناحیه شانه، آرنج و دیگر نواحی می‌توانند به دردهای مشابهی منجر شوند. برای مثال، تنیس البو یکی از مشکلات رایج در قسمت آرنج است که درد مشابهی را ایجاد می‌کند. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند از پیشرفت بیماری و آسیب دائمی به عصب جلوگیری کند.
تشخیص دقیق علائم سندروم تونل کارپال به بررسی وضعیت تنگی کانال عصب مچ دست کمک می‌کند. برای تشخیص و تعیین شدت بیماری، پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را تجویز کند:
نوار عصب و عضله یکی از مهم‌ترین آزمایش‌ها برای تشخیص قطعی سندروم تونل کارپال است.
اگرچه نمی‌توان همیشه از ابتلا به سندروم CTS جلوگیری کرد، اما رعایت برخی نکات می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد:
اگر بیماری‌هایی مانند آرتریت دارید، با پزشک خود مشورت کنید تا درمان مناسب را دریافت کنید.
درمان سندروم CTS به روشهای مختلفی انجام می‌شود که هدف اصلی همه آن‌ها کاهش فشار روی عصب مدیان و کاهش التهاب است. برخی از رایج‌ترین روشهای درمانی عبارت‌اند از:
این روش‌ها درمانی معمولا برای تسکین علائم و بهبود عملکرد مچ دست موثر هستند. اما در برخی موارد ممکن است به جراحی نیاز باشد. اگر علائم شما باگذشت زمان بدتر شد یا به درمان‌های محافظه‌کارانه پاسخ نداد، با پزشک خود مشورت کنید.
کلینیک امید با بهره‌گیری از جدیدترین روشهای درمانی و تیم متخصصین مجرب، به درمان بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپال می‌پردازد. این کلینیک با ارائه خدمات جامع، از تشخیص دقیق بیماری تا درمان‌های مختلف، تلاش می‌کند تا بهترین نتیجه را برای بیماران خود به ارمغان آورد.
در کلینیک امید، درمان سندروم CTS باتوجه به شدت بیماری و شرایط فردی هر بیمار، به صورت شخصی‌سازی شده انجام می‌شود. برخی از روشهای درمانی که در این کلینیک ارائه می‌شود، شامل فیزیوتراپی، تزریق کورتیکواستروئید، استفاده از اُرتزهای اُرتوپدیک مانند مچبندهای طبی است.
فیزیوتراپیست‌های ماهر کلینیک امید با انجام تمرینات تخصصی، به تقویت عضلات اطراف مچ دست، افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش درد کمک می‌کنند. همچنین، کار درمانگران کلینیک با ارائه آموزش‌های لازم، به بیماران کمک می‌کنند تا در انجام فعالیت‌های روزمره خود تغییراتی ایجاد کنند که فشار کمتری به مچ دست وارد شود. متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی در مرکز ما با انجام تزریقات تخصصی تحت‌گاید سونوگرافی نیز بر آسایش و آرامش شما در تسکین و درمان سندروم تونل کارپال کمک می‌کنند.
سخن پایانی
سندروم تونل کارپال یک اختلال شایع است که در اثر فشرده‌شدن عصب مدیان در مچ دست ایجاد می‌شود. این عارضه می‌تواند باعث درد، بی‌حسی، گزگز و ضعف در دست شود. تشخیص سندروم CTS معمولا با معاینه فیزیکی و انجام آزمایش‌های تشخیصی مانند نوار عصب و عضله صورت می‌گیرد. درمان این عارضه بسته به‌شدت بیماری می‌تواند شامل استراحت، استفاده از آتل، فیزیوتراپی، دارودرمانی و در برخی موارد جراحی باشد. با تشخیص و درمان به‌موقع، می‌توان از پیشرفت بیماری و بروز عوارض جدی جلوگیری کرد.
آخرین مقالات